Twój koszyk jest pusty!
-- -- 0 komentarz/y
Materiał na ściółkę musi mieć odpowiedni odczyn w zależności od gatunków roślin. Ściółka z kory drzew iglastych pomaga utrzymać kwaśny odczyn podłoża i jest przydatna w uprawie roślin kwasolubnych (różaneczniki, azalie, wrzosy i iglaki), natomiast ściółka z kory bukowej bogata jest w wapń, który ma właściwości odkwaszające glebę. W innej sytuacji na ściółkę znakomicie nadają się liście dębów i buków oraz trociny drzew liściastych lub iglastych, które oprócz znakomitych właściwości ściółkujących, znacznie spowalniają wzrost chwastów oraz utrzymują optymalne warunki powietrzno-wodne w glebie.
Ściółka powinna być stale wilgotna, aby nie odciągała wody z wierzchniej warstwy gleby, w której rozwijają się korzenie chłonne.Dla roślin młodych wystarcza warstwa 5 cm, dla starszych 10-20 cm.
W Polsce na ogólnie dostępnych miejskich terenach zieleni ściółkowanie gleby pod drzewami krzewami nie jest doceniane. Większe uznanie zdobyło w ogrodach prywatnych. W niektórych stanach USA, np. w stanie Georgia, ściółkowanie jest obowiązkowe na wszystkich rodzajach terenów zieleni, łącznie z prywatnymi. Ściółka na terenach zieleni w miastach to środek buforowy, zabezpieczający w znacznym stopniu glebę, a pośrednio także rośliny przed destruktywnym oddziaływaniem skrajnie niekorzystnie zmienionego środowiska przyrodniczego. Dlatego usuwanie opadłych z drzew i krzewów liści tworzących ściółkę z całego obszaru miejskich terenów zieleni jest przykładem ignorancji ekologicznej. Usuwanie opadłych liści niszczy ważne ogniwo ekosystemu decydujące o stopniu jego samoregulacji. Usuwanie liści należałoby ograniczyć do miejsc bezwzględnie tego wymagających, np. reprezentacyjnych i trawników. W innych miejscach, zwłaszcza w parkach, poza trawnikami liści nie należy wygrabiać. Wskutek wygrabiania pobrane z gleby składniki pokarmowe nie wracają do niej, co powoduje, że ich deficyt pogłębia się z każdym rokiem.
Ilość pierwiastków żywieniowych zabieranych z wygrabianymi liśćmi jest znaczna. Przykładowo: leśny drzewostan lipowy zwraca w opadłych liściach ponad 50% pobranych składników. Buk 100-letni, rosnący pojedynczo, wysokości 25 m i średnicy korony 15 m, ma zewnętrzną powierzchnię liści równą 1,6 tys. m². Naturalnego procesu opadania liści z drzew i krzewów nie da się wyeliminować.
Ściółkować czy nawozić?
W świetle przedstawionych faktów związanych z wygrabianiem liści nawożenie drzew i krzewów nawozami mineralnymi jest konieczne. W praktyce przyjmuje się na ogół, iż 0,5 kg czystego składnika powinno przypadać na 1 cm grubości pnia w pierśnicy, czyli na wysokości 1,3 m od powierzchni gleby. Zatem drzewo o średnicy pnia 20cm potrzebuje 10kg czystego składnika na rok. Dawkę tę należy skorelować z zasięgiem korony drzewa. Drzewa w miastach można nawozić na trzy sposoby: powierzchniowo, wgłębnie i dolistnie.
Zalety ściółkowania
Z punktu widzenia ogrodniczego, ściółka pod każdym względem jest korzystniejsza i posiada wiele zalet przedstawionych poniżej:
